WSPARCIE Z Narodowego Funduszu Zdrowia (NFZ)
Opieka pielęgniarska w ramach podstawowej opieki zdrowotnej
Opieka pielęgniarska środowiskowa jest dla osób, które ze względu na istniejące problemy zdrowotne wymagają udzielenia systematycznych, krótkoterminowych świadczeń medycznych.
Pielęgniarka podstawowej opieki zdrowotnej udziela pielęgniarskich świadczeń opieki zdrowotnej w gabinecie pielęgniarki oraz w miejscu zamieszkania świadczeniobiorcy (z uwzględnieniem mieszkańców Domów Pomocy Społecznej).
- Aby skorzystać z opieki pielęgniarki podstawowej opieki zdrowotnej należy złożyć w wybranej przez placówce medycznej deklarację wyboru na realizację świadczeń gwarantowanych pielęgniarki POZ.
- Pielęgniarka POZ świadczy opiekę od poniedziałku do piątku w godzinach 8-18.00.
- Świadczenia są bezpłatne
- Realizowane na podstawie zlecenia lekarskiego
Zasady korzystania ze świadczeń reguluje Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dn. 24.09.2013r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej (j.t. Dz. U. z 2016 r., poz.86.)
Opieka pielęgniarska długoterminowa
Osobom przewlekle chorym somatycznie i psychosomatycznie, które nie potrzebują hospitalizacji i mogą przebywać w miejscach zamieszkania, ale wymagają systematycznej opieki, należy się finansowana przez NFZ pielęgniarska opieka długoterminowa.
- Do opieki długoterminowej kwalifikują się osoby, które według skali Barthel otrzymały 0-40 pkt.
Skala Barthel to międzynarodowa skala powszechnie stosowana w ocenie sprawności chorego, a co za tym idzie – jego zapotrzebowania na opiekę. Taki formularz oceny wypełniają np. pielęgniarki środowiskowe, by pacjent mógł uzyskać skierowanie do opieki długoterminowej. Na skalę Barthel składa się dziesięć czynności dnia codziennego, takich jak np. spożywanie posiłków, poruszanie się, ubieranie, rozbieranie, higiena osobista, korzystanie z toalety czy kontrolowanie czynności fizjologicznych.
- W ramach opieki przysługują wizyty nie mniej niż 4 razy w tygodniu od poniedziałku do piątku w godzinach miedzy 8.00-20.00.
- W medycznie uzasadnionych przypadkach pomoc pielęgniarską otrzymać można także w weekendy oraz dni ustawowo wolne od pracy. Ilość godzin opieki ustalana jest indywidualnie.
- Osoba ubiegająca się o długoterminową opiekę pielęgniarską musi posiadać skierowanie od lekarza do objęcia pielęgniarską domową opieką długoterminową oraz kartę oceny świadczeniobiorcy o objęcia pielęgniarską opieką długoterminową domową.
Zasady korzystania ze świadczeń reguluje Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dn. 22.11.2013 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu świadczeń pielęgnacyjnych i opiekuńczych w ramach opieki długoterminowej (j.t. Dz. U. 2015r., poz. 1658)
Opieka długoterminowa w zakładzie opiekuńczym
Zadaniem zakładu opiekuńczego jest okresowe objęcie całodobową pielęgnacją oraz kontynuacja leczenia osób przewlekle chorych, a także osób, które przebywały w szpitalu i u których ukończono proces diagnozowania, leczenia operacyjnego lub intensywnego leczenia zachowawczego. Osoby te, ze względu na stan zdrowia i niesprawność fizyczną, brak samodzielności w samoopiece i samopielęgnacji, konieczność stałej kontroli lekarskiej, potrzebę profesjonalnej pielęgnacji oraz rehabilitację, wymagają całodobowej opieki.
Kierowanie do zakładu opiekuńczego (opieki długoterminowej/) odbywa się zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 25 czerwca 2012 r. w sprawie kierowania do zakładów opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych (Dz.U. 2012 nr 0 poz. 731).
- Pacjent (lub jego opiekun prawny lub faktyczny) występuje do lekarza ubezpieczenia zdrowotnego (np. do lekarza rodzinnego) z wnioskiem o wydanie skierowania do zakładu opiekuńczego; do wniosku załącza wywiad pielęgniarski oraz zaświadczenie lekarskie.
- Skierowanie do zakładu opiekuńczego wydaje lekarz ubezpieczenia zdrowotnego.
- Pacjent składa skierowanie bezpośrednio do wybranego przez siebie zakładu opiekuńczego.
- Do zakładów opiekuńczych przyjmowane są osoby, które w ocenie samodzielności według skali Barthel, uzyskały 40 punktów lub mniej.
- Do zakładów nie są przyjmowane osoby, dla których podstawowym wskazaniem do objęcia opieką jest zaawansowana choroba nowotworowa, choroba psychiczna lub uzależnienie.
- Pacjent w zakładzie opiekuńczym ma zapewnione niezbędne leki, przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze (np. pieluchomajtki), badania diagnostyczne, żywienie dojelitowe i pozajelitowe.
- Miesięczna opłata za pobyt w zakładzie opiekuńczym, obejmująca koszty wyżywienia i zakwaterowania nie może być wyższa niż 70% miesięcznego dochodu pacjenta.
- W przypadku dziecka do ukończenia 18. roku życia, a jeżeli kształci się dalej – do ukończenia 26. roku życia, przebywającego w zakładzie opiekuńczym lub w zakładzie rehabilitacji leczniczej, opłata nie może być wyższa niż 70% miesięcznego dochodu na osobę w rodzinie.
Żywienie dojelitowe i pozajelitowe w Zakładach Opiekuńczo-Leczniczych
Osoby niesamodzielne, które z powodu braku możliwości podawania drogą naturalną diety kuchennej, wymagają długotrwałego przewidywanego dłużej niż 30 dni, podawania substancji odżywczych w sposób inny niż doustnie; ilość diety powinna być dostosowana do aktualnego zapotrzebowania białkowo-energetycznego chorego.
Kwalifikacja pacjenta do żywienia:
- dojelitowego – odbywa się w szpitalu lub w poradni prowadzącej leczenie żywieniowe
- pozajelitowego – odbywa się w szpitalu
Żywienie dojelitowe i pozajelitowe powinno być realizowane zgodnie z aktualną wiedzą medyczną; rodzaje diet, zasady opieki nad dostępem do żywienia dojelitowego lub pozjelitowego oraz zasady podaży diety, a także zapobieganie, rozpoznawanie i postępowanie w przypadku powikłań powinny być zgodne ze standardami żywienia pozajelitowego i dojelitowego opracowanymi przez Polskie Towarzystwo Żywienia Pozajelitowego i Dojelitowego.
Żywienie dojelitowe może być zastosowane u chorych, u których wytworzono dostęp sztuczny do przewodu pokarmowego, gdyż nie jest możliwe odżywianie drogą doustną przy zachowanej czynności przewodu pokarmowego.
Żywienie pozajelitowe jest stosowane u chorych, u których niemożliwe jest żywienie przez przewód pokarmowy; wszystkie niezbędne substancje odżywcze w przypadku żywienia pozajelitowego podawane są drogą dożylną.
Wspomaganie oddychania (wentylacja mechaniczna)
Wspomaganie oddychania dotyczy pacjentów z niewydolnością oddechową przebywających w zakładzie opiekuńczym, którzy nie wymagają hospitalizacji w oddziałach intensywnej terapii, ale potrzebują ciągłej terapii oddechowej przy pomocy respiratora.
W zakładzie opiekuńczym korzystają z całodobowego, mechanicznego lub ciśnieniowego wspomagania oddechu.
Hospicjum
W zależności od rodzaju, przebiegu i stadium choroby pomoc dostępna jest w dwóch rodzajach hospicjów: domowym i stacjonarnym.
Hospicjum domowe to opieka udzielana osobie niesamodzielnej i jego rodzinie w domu. Pracownicy i wolontariusze odwiedzają ich udzielając pomocy, oferowana jest również możliwość wypożyczania różnego rodzaju sprzętu, na przykład butli z tlenem czy materacy przeciwodleżynowych.
Hospicjum stacjonarne przeznaczone jest dla chorych w ostatnim stadium choroby.Pomoc odbywa się całodobowo w wyspecjalizowanych ośrodkach hospicyjnych.
Pomoc hospicjum jest możliwa po stwierdzeniu przez lekarza prowadzącego, że pomoc medyczna nie przynosi rezultatu, wyleczenie choroby nie jest możliwe i w niedługiej perspektywie czasu skończy się śmiercią. Aby skorzystać z opieki hospicyjnej, konieczne jest skierowanie od lekarza prowadzącego chorego w szpitalu lub lekarza pierwszego kontaktu, a także pisemna zgoda samego pacjenta na objęcie taką opieką.
W hospicjach obowiązuje rejonizacja, ale możliwe jest również przyjęcie pacjenta z innego rejonu.
Refundacja sprzętu ortopedycznego i pomocniczego
Narodowy Fundusz Zdrowia refunduje osobom niepełnosprawnym i chorym sprzęt ortopedyczny i pomocniczy, który jest niezbędny w codziennym funkcjonowaniu.
Jak zrealizować zapotrzebowanie na środki pomocnicze i ortopedyczne można znaleźć się na stronie:
http://www.nfz.gov.pl/dla-pacjenta/zalatw-sprawe-krok-po-kroku/jak-zrealizowac-zapotrzebowanie-na-srodki-pomocnicze-i-ortopedyczne/
Po zlecenie na zaopatrzenie w wyroby medyczne należy zgłosić się do osoby uprawnionej, o której mowa w art. 2 pkt 14 ustawy o refundacji, na zasadach określonych w tej ustawie.
Pacjentom przysługuje refundacja różnych wyrobów medycznych. Są to np. różnego rodzaju protezy, aparaty i ortezy ortopedyczne, wózki inwalidzkie, laski i kule, balkoniki, obuwie ortopedyczne, zestawy infuzyjne do osobistych pomp insulinowych pieluchomajtki, cewniki czy sprzęt stomijny (pełny wykaz refundowanych wyrobów medycznych określa załącznik do rozporządzenia).
WAŻNE: Zlecenie ważne jest bezterminowo z wyjątkiem zaopatrzenia comiesięcznego. Zlecenie na zaopatrzenie comiesięczne może być wystawione na okres nie dłuższy niż trzy kolejne miesiące i może zostać zrealizowane wyłącznie w miesiącach, na które zostało wystawione, z wyłączeniem miesięcy, które upłynęły.
Otrzymane zlecenie potwierdź w swoim oddziale NFZ.
Zlecenie na wyroby medyczne musi zostać potwierdzone do refundacji przez oddział NFZ, na terenie którego ubezpieczony jest zarejestrowany. Zlecenie może być potwierdzone osobiście przez pacjenta, inną osobę w jego imieniu lub drogą pocztową (zlecenie przysyłane pocztą będzie odsyłane na adres pacjenta). Do potwierdzenia zlecenia przez NFZ wymagany jest dowód osobisty osoby odbierającej potwierdzone zlecenie.
WAŻNE: W przypadku gdy konieczne jest natychmiastowe zaopatrzenie pacjenta w wyrób medyczny poza obszarem zarejestrowania chorego – w potwierdzeniu zlecenia może pośredniczyć oddział Funduszu, na terenie którego pacjent przebywa.
Mając zlecenie potwierdzone do refundacji zgłoś się do wybranej placówki na terenie całego kraju, która podpisała umowę z NFZ w rodzaju zaopatrzenie w wyroby medyczne. Wybór konkretnej placówki należy do pacjenta – nie obowiązuje w tym wypadku rejonizacja.
Pacjenci mają prawo wyboru wyrobu medycznego spośród zróżnicowanej oferty. Produkty o tych samych funkcjach mogą różnić się ceną i jakością. Jeżeli cena wybranego przez pacjenta wyrobu medycznego jest wyższa niż cena określona limitem, pacjent dopłaca różnicę pomiędzy ceną brutto, a kwotą refundacji.
WAŻNE: Obowiązkiem każdej placówki mającej umowę z NFZ na realizację zaopatrzenia w wyroby medyczne jest posiadanie przynajmniej jednego produktu w grupie w cenie limitu określonego przez Ministra Zdrowia.
3 marca 2018 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 18 stycznia 2018 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu wyrób medycznych wydawanych na zlecenie (Dz. U. poz. 281), które m.in. zwiększa limit ilościowy na środki absorpcyjne z 60 do 90 sztuk na miesiąc.
Więcej informacji na temat pomocy oferowanej przez NFZ można uzyskać bezpośrednio w NFZ:
Infolinia czynna w godz. 800-1600, nr tel. 800 392 976; 22 572 60 42
Na stronie internetowej:www.nfz.gov.pl oraz drogą mailową: infolinia@nfz.gov.pl